Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere…
ŞİİR KÖŞESİ
yüreğin çarpıyorsa hâlâ
gözlerinin pınarları akıyorsa
sevinçte, hüzünde ya da
akıyorsa kanın tüm hızıyla
yaşam da senin için akmakta
senin için ey güzel insan…
Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki konuk; Yaşamın tüm zorluklarına karşı umudunu yitirmeyen bir dostumun şiiri var. Emeği, sevmeyi, yaşamayı seven ve anlayan bir yürek. Antakya’da yaşayan sevgili dostum Tahsin Azazi’nin “Acımadan” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum.
Şiir tadında bir ömrünüz olsun…
ACIMADAN
dündü sanırım
sabah…
şafak sökerken
usulca yağmur çiseliyordu…
kendinden aciz
yorgun.
yorgundum ben de
ama hissetmiştim…
ne sesi vardı yağmurun
ne kokusu toprağın
oysa hayatın kıyısında
bir damla kalmaya çalışıyorduk
can!
nesine yanayım
nesini söyleyeyim
son demlerimiz…
ne yaradana aşık
ne insanı sayan
kul kaldı
geçmekte zaman
acımadan
ne insana
ne yaradana…
TAHSİN AZAZİ
