Herkes kendini düşünüyor bu hayatta. Başka birinin duygularını psikolojisini düşünmez oldu insanlar…
Ne vardı da bu kadar bencilleşti dünya, kendi zevklerimiz ve isteklerimiz, hedeflerimiz, hırslarımız için tüketiyoruz insanlığı…
Dünya vardı hep şükrettiğimiz, ölmemek için yalvardığımız… Oysa şuan dünya yaşanılası bir yer değil artık; koruyan, kollayan kuşaklardan ayrı, yiyip bitiren tüketen kuşaklarla karşı karşıyayız…
Ormanları yaktık, hayvanları evsiz bıraktık! Çocuklara oynayacakları güvenli ortam bırakmadık!
Eve kapanık içe dönük bir toplum yarattık, düşüncelerini söyleyen değil susan, gizleyen, utanan, fakirleşen bir dünya içinde dönüp duruyoruz.
Çocuğu, genci, yaşlısı, tik tok denen bir uygulamanın esiri oldu. Evden kaçan, çocuklarını bırakan, farklı amaçlar edinen, ipini koparmışcasına yaşayan ve adına insan denilen insanlarız artık…
Gazeteler, dergiler unutuldu gitti…
Eskisi gibi “yazıyor yazıyor” diye bağırmıyor sokaklarda dağıtıcılar.
Eskisi gibi yetişmiyor büyük adamlar…
Mektupları beklemiyor aşıklar, yürümüyor eskisi gibi evlilikler, sevgililere sevgili demek bin şahit ister! Samimiyet, dostluk, arkadaşlık, merhamet öldü! Hayırlı olsun, kırkı da çıktı…
