“Yaşam bana çok şey öğretti” diyenleri bilirim ve bu deyim hiç de yanlış değildir. Akıllı insanlar, yaşamın her evresinde mutlaka bir şeyler öğrenirler. Öğrendiklerinin, edindiklerinin olumlu ya da olumsuz olmasından söz etmiyorum, toplam olarak kendilerinde bıraktıkları izdir sözünü ettiğim.
“Koca bir ömür ve bunca yaşanmışlıktan sonra elbette benim de hayatıma söyleyecek bir şeylerim olacaktı.” diyene ne demeli peki?
Belli ki çok şey görmüş, yaşamış, iyi ya da kötü deneyimler edinmiş ve “yaşam bana çok şey öğretti” anlayışının yanına bu sözü eklemiş.
Çok önemsedim. Her insanın kendi yaşamına söyleyecek bir şeyleri mutlaka olmalı. Hep yaşam bize öğretecek değil ya, biz de yaşama bir şeyler katmalı, bir şeyler öğretmeliyiz.
Böyle bir girişten sonra, “Kendime Yolculuk” kitabının yazarı, dost insan Sebahat Aslanyürek’i kutladığımın, emeklerini kutsadığımın altını çizmeliyim.
Kimdir Sebahat Aslanyürek!
Nebih Nafile aracılığıyla çok sayıda dost edindiğim Antakya’da yaşayan, ilkokul mezunu, kocaman yürekli bir kadındır, bir annedir. Kitabının önsözünde kendisi belirttiği için not düştüm “ilkokul mezunu” olduğunu.
Yoksulluk içinde büyümüş. O nedenle de ilkokuldan fazlasını okuyamamış zaten. Ne ki, okuma isteği, okuyup öğrenme isteği hiç bitmemiş. Onu da bırakın bir yana, o istek yazma isteğini de tetiklemiş ve imzalayıp bana yolladığı, bir solukta okuduğum, okurken hiç sıkılmadığım “Kendime Yolculuk” adlı çalışması doğmuş, okuyucuya sunulmuş.
Çocukluğundan başlamış Sebahat Aslanyürek. Ailesinin ırgatlık yıllarını, pamuk tarlalarında çalışıp evlerine ekmek taşıma çabalarını anlatmış. Bu anlatımın içinde emekçi insanların yaşama tutunma çabaları, onların geçim sıkıntılarını da onlardan biri olarak, çok akıcı bir dille gözümüze sokmuş.
Genç kızlık yıllarını, sevdalarını, evliliğini, eşinin yaşadığı dramları, ilkokul mezunu biri gibi değil de, oldukça usta bir romancı ya da öykücü gibi dökmüş “Kendime Yolcuk”un sayfalarına. Kimi yazarların kitaplarını okurken halden hale düşen ben, Sebahat Aslanyürek’in “Kendime Yolculuk”unu büyük bir keyifle okudum. Anlatılarının bir bölümünü bitirirken, bir sonrasını merak ederek tamamladım kitabı.
Nebih Nafile dostumdan aldığım bilgiye göre “Kendime Yolculuk”un ilk baskısı okuyucu tarafından tüketilmiş bile ve ikinci baskı için çalışmalara başlanmış.
Hiç şaşırmadım. Bence ikinciyle de kalmamalı, daha çok baskı yapmalı “Kendime Yolculuk”. Yapmalı ki Sebahat Aslanyürek biraz daha yüreklensin, yeni şeyler üretsin ve “ben yazarım” diyen kimilerine ders niteliğinde olsun.
Yeniden kutluyorum Sebahat Aslanyürek dost, emeklerine sağlık. Yazın dünyasına kattıkların için sonsuz teşekkürler…
