Bir arkadaşa sordum.
“Para mı? Aile mi daha önemli” diye?
“Para” dedi.
“Neden” dedim…
Çünkü iyi günlerimin mimarı paradır.
Yaşadığım en kötü anıların sebebi de ailem dediğim kişilerdi.
“Peki, yalnızken kötü günlerinde ne yapıyorsun” diye sordum.
“Sadece para kazanmayı düşünüyorum ve yalnız takılıyorum” dedi.
Ama yalnızlık hiç de tanrısal bir zenginlik değil ki…
Demeye kalmadan “para günümüzün tanrısıdır” ve “herkes ona tapıyor” dedi.
Sustum…
Ve düşündüm…
Yaşadığım bütün ihanetlerin, tüm acıların sebebi gerçekten tanıdıklarımdı…
En kötü günlerimde de yanımda olması gereken insanlar yoktu.
Sadece cebimdeki para kurtarıcı olmuştu.
Yoksa adam haklı mıydı? Derken kan ter içinde uyandım…
Gördüğüm rüyaydı ama günümüzde herkes galiba bu kâbus içinde yaşıyor.
Yanılıyor muyum?
