Anlayışını hiç yitirmeyen,
severken değiştirmeye çalışmayan, olduğu gibi seven,
kusur gördüğünde yargılamak yerine, anlamaya ve anlatmaya çalışan,
sadece bir kişiye değil,
herkese karşı nezaketini ve hoşgörüsünü koruyan,
hayvanseverlere,
çevrecilere,
çocuksu tebessümlerini yitirmeyenlere,
haklıyı güçlüye tercih edenlere,
adalet herkese lazım diyenlere,
kendisine yapılmasını istemediğini başkasına yapmayan,
kafa kafaya vermeyi aynı kafadan olmaya tercih eden,
hiç kimsenin bireysel beklentisi için yaşamayan,
hiç kimseyi de bireysel beklentilerine uydurmaya çalışmayan;
hiçbir baskıya boyun eğmeyen,
hiç kimseyi de baskı altında tutmaya çalışmayan;
saygı duyulmaması gereken insanların el eteğini öpmeyen,
hiç kimseye de el etek öptürmeyen;
evrensel insani değerlere sahip,
yerleşkemizin ortakları olan,
hayvan ve bitkileri koruyup, gözeten;
ve dahası,
barışı her türlü savaştan üstün tutan,
her bireyin bir “değer” olduğunu düşünen,
gece son konuşmasını vicdanı ile yapanlara “İNSAN” denir.
herkesin kendini yaşamasına inanan insanları çoğaltmak dileğiyle…
Haydi iyi yaşamalar!
*
BİR KAÇ AFORİZMA:
İnsanin kalbinde olanı gözleri açıkça belli eder. Gözler kötü bir şeyi asla gizleyemezler. insanın içinde doğruluk varsa gözleri de aydınlıktır. Eğer doğruluk yoksa gözler de donuktur. Birisi seninle konuşurken gözlerine bak. (Budha)
İnsan, dostlarının acılarına, onlarla bir olup ağlayıp sızlamakla değil, yardım ve bakım ile katılmalıdır. (Epiküros)
“İnsanlar akıl ve kalbi olgunlaştırmaktan bin kat daha fazla, kendileri için zenginlik biriktirmeye uğraşırlar. Oysa mutluluk için, şüphesiz ki insanın elindeki şeylerden daha ziyade, insanın içindeki şeyler önemlidir.” (A. Schopenhauer)
