DİLEK AKKAYA
Kahramanmaraş merkezli iki büyük deprem sonrasında 20 Şubat tarihinde Hatay merkezli yıkıcı bir deprem daha yaşanmıştı. O günden bu gene neredeyse bir yıl geçti. Kent merkezinde incin top oynamaya başlandı. Kentin en işlek noktaları artık sessiz.
Yaşanan asrın felaketinde de en büyük yıkımın yaşandığı ilimizde binlerce insanın yaşadığı Atatürk Caddesi yerle bir olmuş ve derin bir sessizlik hâkim oldu. Öte yandan köprü başı olarak bilinen Cumhuriyet meydanı insan cıvıltısı ile bilinirken şimdilerde kenttin en sessiz yeri oldu.
Depremin büyük yıkıma uğrattığı kenti, insanlar tanımakta zorlanıyor. Özellikle deprem sonrası şehre gelen vatandaşlar, uzun yıllar yaşadıkları alanların halini görünce hem üzülüyor hem de o bölgeleri tanımakta zorlanıyor.
Deprem sonrası şehre giden bir vatandaş, duygu ve düşüncelerini gazetemizle paylaşarak, “Antakya’ya girdiğimde yaşadığım şehri tanıyamadım. Antakya Atatürk Caddesi ve Kavaslı Caddesi’ni günde en az iki kere gidip geldiğim bölgeyi tanımak için baya çabalamam gerekti. İlerledikçe daha da yabancılaştı cadde. Hiçbir şey kalmamış, işyerleri evler bir yer göremedim. Gözyaşlarımı da tutamadım. Canım Antakya’m, canım memleketim, diyerek hıçkıra hıçkıra ağladım” diye konuştu.
Antakya’nın en işlek caddelerinden biri olan Atatürk caddesinde sağlam bina kalmadı ve cadde derin bir sessizliğe büründü. Yaşadığımız felaket sonrasında caddenin son halini gören vatandaşlar yerle bir olan Atatürk Caddesi’nin eski halini özlediklerini söylediler.
Şehrin bazı noktalarının hiç bu kadar sessiz olmadığını aktaran vatandaşlar, “Şöyle bir bakıyoruz da kocaman bir boşluktan başka bir şey görmüyoruz. Burası Antakya’nın en işlek caddelerinden bir tanesiydi ve burası günün her saatinde kalabalık olurdu gece ayrı güzel gündüz ayrı güzeldi. Bir de şimdi bakıyoruz da sesimizi duyacak bir tane insan bile kalmamış. Cadde bomboş, binalar yok Atatürk Caddesini böyle görmek bizi çok üzüyor fakat elimizden üzülmekten başka bir şey gelmiyor. Keşke böyle olmasaydı fakat yapacak bir şey yok. Eskiden buralar çok kalabalık olurdu arabalar park edecek yer bulamazdı insanlar da yürüyecek yer yani iğne atsanız yere düşmezdi kısacası ne ararsanız vardı bu caddede kafeler, restoranlar, giyim yerleri, kuyumcular o kadar güzel bir caddeydi ki insanlar burada yürümeye doyamazdı hiçbir doymazdık yani. Günün her saatinde bu caddeyi cıvıl cıvıl bulabilirdiniz bir de bugün ki haline bakın adeta boş bir tarla. Sadece caddede sağlam olan bir iki bina onlarda orta hasarlı onlarda da güçlendirme yapılmadan oturulmaz. Yıkım gözle görülebilecek derecede çok fazla tek bir esnaf bile kalmadı. İnsanlar, esnaflar perişan durumda. Yaşadığımız bu durumdan oldukça üzüntü duyuyoruz. Eski günlerimizi çok özlüyoruz” dediler.
