Hayat hiç bitmeyecekmişçesine koşturuyoruz. Sabah, akşam, kış, yaz demeden, ara vermeden ve nefes alamdan koşturup duruyoruz hayatın içinde ama giden ömrümüzden gidiyor farkında değiliz.
Oysa içimize dönüp baktığımızda,
“Yorulduk Üstadım”
Bunu kendimizle kaldığımızda fark ediyoruz iş işten geçmiş oluyor.
Geleceğin için koştur, eşin için koştur, sonra çocukların için koştur ve en son torunlar için koştur derken ömür geçiyor ve bitiyor.
İşin sonunda koca bir yalnızlık kalıyor sana farkında olamadan.
O yüzden kendini sev,
Kendine zaman ayır,
Kendin için bir şeyler yap,
En önemlisi kendinden önce başkasını düşünme…
Çünkü zaman başkalarını düşünerek tükeniyor.
Hayat sadece çalışıp koşturarak değil,
İçinde eğlence, gezme, sevgi, hüzün her şey var.
Bunların hepsini doruklara kadar yaşamalısın.
Hayatta keşke diyeceğin hiçbir şeyi ertelememelisin…
Kendini erteledikçe elimizde koca bir hiç, başkaları için adanan bir ömür kalıyor geriye.
İlerde keşke dememek için hemen şimdi kendin için adımlar atmaya başla…
Kendini sevmekle işe başla mesela başkasından sevgi bekleme kendi kendine yetmeyi bil bu hayatta.
Bunla ilgili çok güzel bir yazı görmüştüm;
“Bir tutam şefkat aramaktan, zerrece vefa yoksulluğundan, insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk. Çok severek haddimizi aşıyoruz”
İşin özü zamanı erteleme, kendini sev ve artık kendin için bir şeyler yap, çünkü ömrün elinden kayıp gidiyor…
