HABER MERKEZİ
Distimi, bireyin uzun süreler üzüntü, içe kapanıklık, melankoli, aşırı bilinç, sevinçten yoksunluk ve kişisel yetersizlikten dolayı endişe durumlarını hayatında alışkanlık haline getirmesi sürecine verilen, kronik depresyon durumu olarak tanımlanmaktadır.
DİSTİMİ (KRONİK DEPRESYON) BELİRTİLERİ NELERDİR?
Distimi belirtileri genellikle depresyon belirtilerine benzemektedir. Distimi semptomları şöyle sıralanmaktadır:
Gün içinde genelde, çevredeki aktivitelere ilgi duyulmaması,Semptomların yetişkinlerde iki yıl, çocuklarda ve ergenlerde bir yıldan uzun sürmesi,Sinirlilik hali (Çocuklar ve ergenlerde moral bozukluğundan daha belirgin), Ayrıca, aşağıdaki belirtilerden iki veya daha fazlasına sahip olunabilir: İştahsızlık veya aşırı yemek yeme, Çok fazla uyku ya da uyku yetmezliği, Fiziksel olarak yorgun hissetme, Kendine güvensizlik, azalan benlik saygısı, Konsantre olmamak, Karar verme sorunu, Umutsuz hissetmek Ek olarak diğer depresyon çeşitlerindeki gibi; aşırı öfke veya huzursuzluk, sosyal faaliyetlerden kaçınma eğilimi, suçluluk veya endişe duyguları ile üretkenlikte azalma olabilir.
DİSTİMİ (KRONİK DEPRESYON) TANISI NASIL KONULUR?
Distimi ile majör depresyon belirtileri aynıdır ancak distimide bu belirtiler daha uzun süre ve daha hafif gözükmektedir. Bu nedenle distiminin kişinin kendisi ve çevresi tarafından fark edilmesi majör depresyona göre daha zordur. Hasta en az iki yıldır; tutku, neşe, ilgi, cinsel istek duymuyorsa, kronik depresyon ihtimalini düşünmek gerekmektedir. Distimi tanısı hasta ile gerçekleştirilen terapilerde kurulan iletişim sayesinde, alınan hastalık öyküsü değerlendirmeleri sonucu konulmaktadır.
DİSTİMİ (KRONİK DEPRESYON) TEDAVİSİ NASILDIR?
Distimi, kronik depresyon olduğundan, yıllarca sürebilir ve yoğunluğu zaman içinde değişebilir. Çoğu durumda bu tip melankolik bozukluk ilaç tedavisinin uygulanmasını gerektirmez, çünkü belirtileri depresyon belirtileri kadar şiddetli değildir. Kendini aynı zamanda majör depresif ataklarla gösterebilir. Bu rahatsızlık için, bilinen tek bir neden veya tek bir etkili tedavi olmamakla birlikte, geleneksel tedavisi antidepresan ilaçlar ve konuşma terapisidir. Konunun sahip olduğu sosyal desteğin yanı sıra sosyal, iş ve cinsel yaşamlarındaki zorlukları değerlendirmek gerekecektir. En büyük vurgu, yaşam kalitelerini en çok etkileyen ihtiyaçlar olacaktır. Terapistin temel amacı, hastayı hastalığından haberdar etmek ve ruh halinin dengelenmesinde ona yardımcı olmaktır. Diğer zihinsel sağlık problemleriyle kolayca karıştırabileceğinden, distimiyi kendi kendinize teşhis etmeye veya kendi kendinize tedavi etmeye çalışmamak gerekir. Herhangi bir depresyonla mücadele ediyorsanız, profesyonel yardım almak çok önemlidir. Tek başına çabalamaya çalışmanıza ve size yardım edecek kimseniz yok gibi hissetmenize gerek yoktur. Bir akıl sağlığı uzmanı, belirtilerinizi, duygularınızı ve hayatınızda sizin için gerçekten neler olduğunu daha iyi anlamak için sizinle birlikte çalışabilir. Böyle bir profesyonel yardım ile hayatınızın kontrolünü tekrar kazanmaya başlayabilirsiniz.
Distimiden (kronik depresyon) korunmak için öneriler nelerdir: Egzersiz, Stresinizi proaktif olarak yönetin, Tıbbi tedavi ve terapi alın (Bilişsel Davranışçı Terapi, Kombinasyon Tedavileri), Sosyal ilişkileri sürdürün, Ruh sağlığınızı desteklemek için kaliteli beslenin, Aromaterapi alın
Distimi tedavi edilir mi: Çoğu durumda bu tip melankolik bozukluk ilaç tedavisinin uygulanmasını gerektirmez, çünkü belirtileri depresyon belirtileri kadar şiddetli değildir. Bu rahatsızlık için, bilinen tek bir neden veya tek bir etkili tedavi olmamakla birlikte, geleneksel tedavisi antidepresan ilaçlara ek olarak konuşma terapisidir.
Distimi ne kadar sürer: Distimi, kronik depresyon olduğundan, yıllarca sürebilir ve yoğunluğu zaman içinde değişebilir. Distimi olan kişiler, bazen çok iyi hissedebilir ancak bu ruh halleri genellikle 2 aydan uzun sürmez.
Distimi nasıl anlaşılır: Distimi ile majör depresyon belirtileri aynıdır ancak distimide bu belirtiler daha uzun süre ve daha hafif gözükmektedir. Bu nedenle distiminin kişinin kendisi ve çevresi tarafından fark edilmesi majör depresyona göre daha zordur.
