Yaşanan deprem felaketinin üzerinden 7 ay geçti ama sorunlar çığ gibi büyümeye devam ediyor. Depremzedeler hem ekonomik sıkıntılarla hem de ağır yaşam koşullarıyla mücadele etmeye çaba sarf ediyor. Bunların başında barınma, temiz su ve hijyen maddelerine erişim yer alıyor. Çadır kentlerde ve konteynerlerde yaşamını sürdüren yurttaşlar böcek, yılan gibi haşereler ile boğuşuyor. Yapılan ilaçlamalar ise çözüm olmuyor.
***
Hasar almayan binaların kira fiyatları ise depremzedeleri bir kez daha hüsrana uğratıyor. Deprem öncesinde 3 ila 5 bin arasında olan aylık kira bedeli, fırsatçılar tarafından 10-15 bin liralara kadar yükseldi. Yaşam şartlarının kısıtlı olduğu kadim kentimizde ekonomik sıkıntılar nedeniyle insanlar çadır ve konteynerlere mahkûm kaldı. Barınma depremzedelerin en büyük sorunu haline geldi. Ve aradan 7 ay geçmesine rağmen hala bu sorunlar nüks ediyor.
***
Depremzedeler için şehir içinde ulaşımda büyük bir sorun. Çok sayıda firma şehri yeniden ayağa kaldırmak için kaldığı yerden çalışmaya devam ediyor. Fakat bir sorun var ki bir yerden bir yere ulaşım işkence. Özel aracın bulunmak zorunda ve bunun beraberinde trafik çilesi ortaya çıkıyor. Bu nedenle insanlar ulaşımın kolaylaştırılmasını talep ediyor.
***
Deprem sonrası psikolojik sorunlarda göz ardı edilmemeli. Bu konuda daha hassas davranılması gerekiyor. Depremde yakınlarını kaybeden veya o korkuyu yaşamış her birey “Korku, kaygı, içe kapanma, öfke, suçluluk, çaresizlik gibi birçok duyguyu hissedebilir, uyku ve yeme ile ilgili sorunlar yaşayabilirler. Bu tepkilerin ilk 1 ay verilmesi akut stres tepkisi olarak değerlendirilir ve olağandır. Devam etmesi durumunda travma sonrası stres bozukluğu ve depresyon gelişebilir.” Bu konuda depremzedelere daha yoğun bir tedavi akışının yapılması şart. Özelikle çocuklar bu konuda çok daha hassas.
