‘Bir de sen gitme…’

Herkesin kendini tekrarladığı bir zamandan geçiyordum. Buğulu camların ardında mutsuzluk büyütüyordu insanlar. Aşksız evliliklerden doğan çocuklar, gülümsemeden büyüyordu. Sevgisizlik çağından geçiyordum. Aşk kalplerden kovulmuştu. Sevgi ise hiç bilinmiyordu…
Herkes gitti günlerimden. Ben de gittim. Hiçbir yerde gereğinden çok kalmadım. Yeni umutlar yeşertiyordum her durakta. Aşk peşimi bırakmıyordu. Zavallı aşk, konacak dal bulamayan kimsesiz bir kuşa benziyordu.
Sesleniyordu hepimize: kurtulursanız benimle kurtulursunuz. Bunca kirlenmişliğinizden, bunca yalnızlığınızdan bir ben kurtarabilirim sizi. Bir ben yeşertebilirim kurumuş gövdelerinizi yeniden, diyordu. Evet. Kurtulursak bu aşkla kurtuluruz.
Herkes gitti benden. Bir de sen gitme…
Bunca geç kalmışken, bunca aramışken seni, gitme. Kal. Yüreğinde çözülsün yüreğimin buzları. Bırak limanına demir atayım. Zemheriyi yaralarıma akıtmaktan yoruldum. Bırak şefkatin merhem olsun ağrıyan yerlerime.
Bir bilsen ne çok yalnızlık biriktirdim. Kim olduğunu, sana nerede rastlayacağımı bilmeden, adını kutsal bir dua gibi tekrarladım. Her mırıldanışımda başka bir adla çağırıyordum seni. Ne çok hayal büyüttüm, dönüp dolaşıp kendime akarken.
Gitme… Sen gidersen hangi güverteye yanaşabilir üşümüş kalbim. Hangi kollara sığınır içimdeki öksüz çocuk.
Gitme. Kurtulursak birlikte kurtuluruz. Bu aşkla arınırız ikimizde. Kaç zulüm gördüm, kaç ihanet yaşadım, kaç kere kanatıldı bedenim, dayandım.
Biliyorum sen de yaralısın en az benim kadar. Sen de açık bir yara gibi yaşadın bunca zaman. Bırak yaralarına dokunayım. Yaralarımız birbirine değsin. Birlikte iyileşelim. Peşimdeki aşk, kalbine aksın senin de. Bırak saçlarımı savurayım bozkırlarında. Bir tebessüm olayım dudaklarında, bırak…
Seni buldum ya, baharı ödünç almış, damarlarımda akıyor yaşam. Varlığın senin şehrin bütün aydınlığını düşürüyor içime. Martılar gök/yüzünden güneş taşıyor dalgalara oynaşan sevinçlere.
Gitme… Kurtulursak bu aşkla kurtuluruz. Bırak, sende kalayım. Uzun sürdü bekleyişim. Dönüş yollarından gül koparıp avuçlarıma bırakacak sevdandı özlediğim. Yoruldum, ama olsun, sonunda buldum seni.
Gitme…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir