İPSOS Araştırması diyor ben değil.
Türkiye’de insanlar ciddi anlamda güven bunalımında.
Bu ülkede yaşayan insanların yüzde 86’sı kimseye güvenmiyor.
Babana bile ‘güven’ me deriz ya; aha işte tam da o!
Babana,
Annene,
KardeÅŸine,
Eşine, çocuğuna…
Diğerlerini saymıyorum bile…
Ülkede nüfusun yüzde 86’sı güven bunalımı yaşıyorsa bu listeye neredeyse herkes dahil.
Kimse ben iyiyim, ben güvenilirim demesin.
İstesen de istemesen de bu böyle…
*
Araştırmaya gerek yok aslında.
Her üç cümleden birinde karşındakine ‘Bana güven’ deme ihtiyacı hissediyorsan zaten her şey ortada. Bir güvensizlik sorunu var işte…
Güzel ülkemde bu yeni de değil.
Bu güven sorunu ne yazık ki var.
Var çünkü büyük çoğunluğumuzun ruhunun derinliklerinde güvene dair sakladığı bir yaşanmışlığı mutlaka var.
Bazen eÅŸten, dosttan kalan,
Bazen de daha yakındakilerden…
Ve hatta yardan!
*
Bu bir boyutu.
Ä°ÅŸin diÄŸer boyutu daha var.
Güven size yaşamın her yerinde lazım.
Yaşadığınız ülkede de…
Herkesin birbirine güvendiği bir ülkede yaşamakla güvensizliğin hâkim olduğu bir ülkede yaşamak takdir edersiniz ki çok farklı.
Ben devletime güvenmeliyim!
Polisine, hakimine, savcısına yargısına yani…
Siyasetçisine de…
Akrabam, dost dediğim insanlara…
Komşuma da…
Ne güzel demiş Mevlâna; SÖZ VERMEYİN GÜVEN VERİN Kİ, SÖZ VERMENİZE GEREK KALMASIN!
