Yazar: Nesrin Gökpınar

  NESRÄ°N GÖKPINAR Kalp KardeÅŸim! Bana biraz zaman ayırır mısın? Bir sesini duymak istedim. Sesine ve desteÄŸine çok ihtiyaç duyuyorum bu ara. Åžarkımdaki maskeli

Kendini hatırla Sevgili Şapşiğim! Ben sanki bütün büyüme hikâyemi başkalarının hayatı için yazıp oynadım. Değil mi? Kıymetim bilinsin diye yaşayıp kendi kıyametimi kopardım. Hani

Bana bir şey oldu. Yaşamıyorum sanki, gün sayıyorum. Umut etmeyi bıraktım, oyalanıyorum. Tadım tuzum pek yok. Nefes almaya devam ediyorum tabii, ama iç çeker

Bugün hava bulutlu… Bulutlar da gökyüzüne puro dumanı üflenmiş gibi asılı kalmış… Gene de, tüm o bulutları dele dele bir güneş doğdu bu sabah…

Ekonomi modeli bize ne diyor? Kitlesel bilinçaltımıza nasıl sesleniyor? Ekonomi canımıza okudu. Kaynaklar kıt, o zaman ben sahip olayım modeli insanı mı yarattı? Hatta

Bugün yine sorgulamayla başladım güne. Gel birlikte bakalım Şapşiğim. Beni kim ne zaman süper kahraman yaptı diye. Nasıl öğrendim üzülmemeyi, utanmamayı, korkmamayı, kızmamayı veya

Zihnim her ne kadar ekonomi ile ruhsallığı birbirine bağdaştırmakta zorlansa da bu Dünya’dan geçmenin yolu da Dünya’nın sağından solundan yukarısından aşağısından dolaşmak değil de

Sen benim yolumdan yürümedin. Umutlu bir sabahın kendime rağmen gözlerimi nasıl kamaştırdığını bilemezsin. Simsiyah gece beni içine çekerken orada değildin. Benim yolumdan yürümedin. Çıkmaz