Yazar: Nesrin Gökpınar

O kadar kızgındım ki hayata, o kadar üzgündüm ki, o kadar tedirgindim ki hayattan, şimdi ve buradan. Üstüne de “Olanı kabul et, her şey

Hissettiğim üzüntüyü, hissettiğim korkuyu, hissettiğim kıskançlığı, hissettiğim acıyı, göremediklerimi, duruş ve tutumlarımı, içsel çelişkilerimi ve görmek istemediklerimi, yargılarımı, endişelerimi, kaygılarımı, mücadelelerimi, maskelerimi, geçmişimi, beni

Sevgili Şapşiğim, ne kadar yorgunsun sen bugün. Otur, soluklan biraz. Derin derin hisset artık kendini. Konuşmak istersen konuşalım, susmak istersen ona da varım. İçinden

Hadi gel hikayeme birlikte yakından bakalım Sevgili Şapşiğim. Hikayeme bak! Çocukluğumdan ne öğrendim, hangi duygularım yok sayılıp birikti de bu kadar öfkeliyim, bugün gülümsemem

Hatırlamak iyileştirir. Hadi nasıl olduğumuzu hatırlayalım. Ol! İnsan doğuyor, yaşıyor ve ölüyor. Hayat seçtiklerimle ve yaşadıklarımla, acımla, sevincimle bir olma hikayesi gibi bulunduğum çevre

Enerjiler efsane! Durmuyor, dinlenmiyor, esiyor, gürlüyor. Bir “Ohh!” dedirtmiyor. Müjdemi isterim dedirtmeyecek de! Oh moh yok! Ölünce bile yok! Tahminimce, bence. Ta ki ben

“Hiç” likten önce kendimi “Hep” zannederdim. O anda madde dünyasında yaşadığım deneyim her nasılsa “hep” sürecekmiş gibi gelirdi bana ve hatta bunun Hep’liği için

Kendime Kadar Yolum Var! Gidersem! Oradan sonsuza açılan! Hiçbirimiz bir zorba olarak doğmadık ve fakat hepimiz bir düzeyden zorbayız, zorbaya izin veren yanımız da

Ben iyi değilim. Kendi dünyamın içinde tanımadığım karanlık bir yerdeyim bu ara. Ne zamandır üstüme üstüme yürüyen bu evdeyim. Boşluğumda sallanıyorum. Kurtulmanın bir yolu

Hikâyemin başladığı yerdeyim. Bambaşka bir dönüşüm içinde yola çıktığım, üzerimde benzer giysiler… Evet şimdiki kadın andırıyor bir öncekini ama değil işte aynı kadın. Dün