DİLEK AKKAYA
Büyük depremle yerle bir olan Hatay’da geriye enkaz yığını ve tabelalar kaldı. Türkiye, 6 Şubat tarihinde felaketi yaşadı. Tarihte kara bir gün olarak anılacak felaket, 11 ili vurdu. Art arda iki büyük deprem yaşadık ve şehirler yerle bir oldu.
Depremden en çok etkilenen illerden biri de Hatay oldu. Hatay’da her iki binadan biri yıkıldı ya da yıkılacak durumda. Yıkım şehri Hatay’dan geriye enkaz yığını ve tabelalar kaldı.
Enkazlardan geriye sadece tabelaların kaldığını gören vatandaşlar: “Şu hale baksanıza onca yaşanmışlıktan ve onca anıdan geriye sadece tabelalar kaldı ne kadar acı değil mi her gördüğümüzde içimiz acıyor. Deprem bizden her şeyimizi aldı koca bir şehir yok oldu sanki ne desek az geliyor gibi hissediyoruz kelimeleri birleştiremiyoruz artık. Sadece burası değil her bölge böyle hiçbir bölgede hiçbir şey kalmamış gibi. Para, mal, mülk her şey çok boşmuş gerçekten deprem bize bunu bir kere daha öğretti. Baksanıza bir gecede hepsini kaybettik. Depremden önceki yaşamlarımızdan eser kalmadı. Şimdi sadece başımızı sokacak bir evimiz olsun yeter diyoruz. Öyle lüks yaşamlar istemiyoruz artık gerek de yokmuş. Her şeyin en iyisi varken evlerimizde bir gece uyandık ve hepsinin kaybettik. Giden evlerimize, eşyalarımıza üzülmüyoruz biz giden canlarımıza üzülüyoruz. 50 binden fazla insanımız hayatını kaybetti tabi ki bu kadar olduğunu söylemiyorlar ama gelip görürseniz eğer depremin boyutunu bu kadar olduğunu sizde anlayacaksınız zaten gözle görülür bir şekilde yıkım var Hatay’da koca bir şehri tanıyamaz hale geldik. Bir gece uyandık ve sabah uyandığımızda ne evimiz ne işimiz ne memleketimiz hiçbir şeyimiz kalmamıştı. Depremin üzerinden 11 ay geçti neredeyse bir yıl olacak hala ağır hasarlı binalar duruyor bu gidişle bu şehir bir 10 sene sürer. Biz göremeyiz artık çocuklarımızın çocukları görür. Ne kadar acı değil mi bunları söylerken kalbimiz acıyor resmen. Kimsenin psikolojisi kalmamış herkes çok ağır şeyler yaşadı. Ama inşallah bu yaşadıklarımızı atlatacağız ama asla unutmayacağız. Çünkü biz Hatay halkı olarak unutursak herkes unutur. Zaten şimdi bile her şey zorla yapılırken o zaman hiç yapılmaz.” Dediler
