Yazacak çok şey var ama…
Yazsan da bir şey değişmiyor ki…
Gazete okuyanların sayısı her geçen gün düşüyor. Hele ki köşe yazısı okuyan hemen hiç yok. Haberin başlığını dikkat çekici bulursa okuyucu şöyle bir göz atıyor ve hepsi bu!
Antakya’da birçok iş hanı var merdivenleri gazetelerle dolu. Adam zamanında abone olmuş gazetesini işe geçerken merdivenlerden almıyor bile. Tekmeleyenler var. Kapısında asılı gazeteyi günlerce almayanlar bile var. Öldü yerel gazetecilik. Herkesin elinde cep telefonu olunca sosyal medyada her şeyi ve anında öğrenebiliyor. Gerek kalmadı ki gazeteye. Hatta TV ye de…
Kâğıt baskıda gazetecilik çok eski bir gelenektir ama teknoloji yarışına katılabilmesi mümkün değildir. Muhabir haberi getirecek. Haberi yazacak, dizgisi yapılacak ve sonrasında baskısı en sonunda ise dağıtımı…
Dakikada gündemin değişebildiği bir ortamda kâğıt baskı da ki bir haber size ancak bir gün sonra ulaşacak. Hâlbuki sosyal medya üzerinden o haber de olup biten ne ise 5 dakikayı geçmeden öğrenebiliyorsunuz…
TV de de öyle!
Bir haberin muhabir tarafından Haber Dairesine getirilmesi, yazılması, kamera kayıtlarının ayıklanarak montaj görmesi ve yayına verilmesi, haberin niteliğine göre 1 ile 3 saat arasındadır. Bu haberi de sosyal medyadan en fazla 5 dakika içinde alırsın.
Kaldı ki sosyal medya üzerinden yapılan TV yayınları da bir hayli izleniyor. Olay yerinden cep telefonunun ekranını dayıyor ve canlı yayın yaparak anında haberi takipçileriyle paylaşabiliyor.
Son dönemlerde ki bu hızlı değişimi fark eden Basın İlan Kurumu, gazeteleri dijital platforma taşıma ve kâğıt baskının sona ermesi için teşvik çalışmaları başlattı. Yani anlayacağınız nostaljik esintiler haricinde en fazla 2 yıla kadar okuyacağınız, yazacağınız her satır, dijital platformlarda olacak!
Ve üstelik bu kaçınılmaz olacak!
