“Yorma kendini, bırak hayatına eşlik etmek isteyenler seninle gelsin.” demiş
– Charles Bukowski
Çok mu hırpalıyoruz kendimızi ne! Bi koşuşturma bi telaş sanki biz olmazsak yanımızdaki insanlar yarım kalacakmış gibi halbuki biz olmasak da hayat devam edecek…
Kendimize değer vermeliyiz. Bedenimize, ruhumuza önem vermeli ve bu hayatta bize değer veren insanların yanımızda olmasına izin vermeliyiz.
Hiç değmeyecek insanlar için kendimizi çok yoruyor ve tüketiyoruz.
Bırakın biraz, kim yanınızda olmak istiyorsa ve sizinle yola kim devam etmek istiyorsa, sizinle olsun.
İnanın hayat hiç kendinizi hırpalamaya, yormaya değmiyor.
Zaman akıp gidiyor ve biz zamanımızı aslında çok gerekli olmayan şeylerle kaybediyoruz.
Emin olun bir zaman sonra dönüp arkamıza “ne gerek varmış” diyeceksiniz.
Bu yüzdendir ki kendimize olan değeri, önemi bir an önce farketmeli ve ona göre yaşamalıyız, unutmayın siz kendinizi ne kadar severseniz, o kadar sevilirsiniz.
Ayrıca çok sevdiğim değerli bir hocamın güzel dizeleriyle yazımı sonlandırmak isterim.
Bir mum yakın
Tatlı tebessümlere ışık tutacak,
Yemek masanızı süsleyecek bir mum.
Hafif çalan müziğe
Çatal kaşık eşlik etsin.
Bir de gözleriniz.
İçinizdeki barutu,
Gözleriniz ateşleyecektir şüphesiz.
Sevdiğinizin elini tutun sımsıkı.
Yüreğinizin temposunu dinleyin.
Avuçlarınızda hissedin sıcaklığını
Ve yaklaşın sımsıcak…
Biriniz yanan mumu üflesin.
Sonra da ılık nefesinizi hissedin
Gözlerinizin kapanmışlığında…
Dudaklarınızdaki sıcaklıkla beraber
Aşkınızın şerbetini tadın bir daha.
Her geçen gün aşkınız,
Yıllanmış şarap gibidir çünkü…
Nebih Nafile
Sevgili hocam Nebih Nafile’ye sevgilerle..
