Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere…
ŞİİR KÖŞESİ
yüreğin çarpıyorsa hâlâ
gözlerinin pınarları akıyorsa
sevinçte, hüzünde ya da
akıyorsa kanın tüm hızıyla
yaşam da senin için akmakta
senin için ey güzel insan…
Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki şiir köşesi özel konuk; İskenderun’da yaşayan Antakyalı eğitimci-şair Mahmut Vural’ın annesi için yazdığı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…
ANNEME
Evin önünde durduğum gün
Hatırlarım seni unutmak ne mümkün
Başımı kaldırıp pencereye baktığımda
Üzgün ve hüzünlü bakışın durur karşımda
Çaresiz duruşun kahrederdi beni
Konuşturur el sallardım duymazdın beni
Hele gözyaşlarını akıttığın an
Ölüm gibi gelirdi bana inan
Ne kurtlar ne böcekler kemirmesin seni
Sapasağlam kalsın yırtmasınlar tenini
Gözlerini ayırıma üstümden ihtiyacım var sana
Şimdi daha çok arıyorum affet beni ana
MAHMUT VURAL
