Şiddetin cinsiyeti yoktur.
Ancak Dünyada şiddetin her türlüsünü görmek mümkün. Sadece kadına değil, bir erkeğe, bir ağaca hatta bir hayvana bile şiddet her geçen saniye devam ediyor.
Evet şiddetin cinsiyeti olmaz diyorum ama kadına ve çocuklara yönelik şiddet günden güne zirvelere çıktığını da görüyorum.
Ne yazık ki…
Peki bu şiddettin altında yatan nedenler neler?
Özentilik mi? Sosyal medyanın yanlış kullanmak mı? Ya da çocuklarımızı doğru yetiştirememek mi?
Şiddetin tek bir nedeni yok aslında. Bu saydığım nedenlerin hepsini bünyesinde barındırıp, kişinin psikolojik bozukluğu ve yanlış verilen eğitimle birleşince şiddet dediğimiz bir kavram ortaya çıkıyor.
Şiddetin ilk temelini çocuk aile içinde ‘Aslan oğlum’ naraları ile atılırken alıyor ya da kız çocuğuna ‘sen sus kızım’ diyerek. Bakıldığı zaman o seslenişler oğlan ve kız çocukları için şiddettin temelini oluşturuyor. O seslenme şekli yüzünden korku, sevgi, özsaygı, benlik ve merhamet duygusunu çocuk kaybediyor. Çocuk ailesinin yarattığı kişiliğe koymaya başlar kendini ve kişilik bozuklukları başlar.
İşte şiddet sadece fiziksel değil önce psikolojik olarak çocuk yaşta başlayıp yetişkin olunca devam eder. Erkek gördüğü şeyleri kadına uygular ve bu domino taşı gibi sürüp gider. Kimse dur diyemez…
Şiddetin önüne geçmek istiyorsak önce anne ve babaların değişmesi gerekir. Yani zihniyetimizi değiştirmek gerekiyor.
Sosyal medya üzerinden her kaybettiğimiz kadını paylaşsak ta sonuç değişmiyor. Sonucu değiştirmek iyi birer anne baba olmaktan geçiyor.
Evet bazı yan etkenler var, sadece anne ve babaları suçlamak doğru bir şey değil. Mesela sosyal medya ve yapılan içerikler. Bunlarda çocukları şiddete yönelten diğer etkenler.
Kısacası şiddetin en temel sorunu eğitimsizlikten geçiyor. Eğitim demek üniversiteyi bitirmiş bir birey değil. Nice üniversite mezunu olan ama iyi bir eğitim almamış insan var. Temel sorun statü değil, “Eğitim” toplumda yer almak için edinilen bilgi, beceri ve anlayışlar bütününü korumak.
