Alanyaspor karşısında güzel ve bol gollü bir maç izledik..
Hep böyle oynar mı bilemem ama ben bu Hatayspor’u çok beğendim. Takım halinde oyuna topla sürat veren, rakibine pres basan, attığı gollerle maçın ilk yarısında skoru yakalayan takımdı.
Geçen yıl 6-0 yenildiği takımı şaşırttı. Hesabı bir eksik ödedi ama oynanan futbol ve mücadele hesabı fazlasıyla ödedi.
Teknik direktör Ömer Erdoğan, Alanyaspor karşısında Adama Traore, Onur Ergün ve El Kaabi’yi ilk 11’de sahaya sürdü.
Doğru bir tercihdi..
Özel maçlarda ve ligin ilk iki haftasında şans verdiği Emre Çolak, Dylan Saint Lois ve Mehdi‘den beklediği verimi alamadığı için değişikliğe gitmek zorunda kaldı.
Çünkü beklentilerin altında kaldılar, orta alanda rakibe baskı kuramadığı gibi topu karşılamada da sıkıntı yaşandı.
Riberio tek başına o yükün altında ezildi, hırçınlaştı, agresif hareketler sergilemeye başladı ve neredeyse Galatasaray maçında kırmızı kart görecekti.
Ömer Erdoğan elindeki malzemeyi doğru ve tasarruflu kullanan teknik adam, savurgan biri değil..
Antremanlarda sürekli arayış içerisinde (B) planı hazırladı..
Alanyaspor’a karşı 5-0’lık galibiyet bir çalışmanın ve sabrın ürünü..
Ömer hoca akıllı biri, mesajı net; “Emre Çolak’ta olsan, dünya yıldızı da olsan, kötü oynadığında yerin kulübe olur, burası Hatayspor.”
Alanyaspor karşısındaki beklenen arzulu, coşkulu futbolu ortaya koymasındaki en önemli etken 2 haftadır dile getirdiğim orta alandaki Emre ve Mehdi değişikliği..
Bu değişiklikler özlenen Hatayspor’u sahneye çıkardı ve sahada resmen futbol ve gol resilati sundu..
Yeni gelen transferlerle Hatayspor ister istemez kabuk değiştirdi.
Sabır Hatayspor’un en iyi ilacı olacaktır.
Farklı galibiyet herkesi hemen havalara sokmasın..
Bir maçta başarı gelmiyor, iki haftadır görmediğimiz futbolu gördüğümüz için bize her şey hemen toz-pembe geliyor..
Aman haaa! Dur daha bu bu ilk galibiyet!
Güzel futbol ve bol gol seyrettik ama önemlisi istikrarın sürmesi..
Maçın analizine gelince;
Hatayspor, Alanyaspor karşısında yüksek tempoyla iyi futbol oynayarak daha ilk yarıda maçı bitirdi.
Hatayspor tek pasla çabuk ve dikine oynayarak rakibi Alanyaspor’u hem golleriyle hem de pas manyağı yaparak seyredenleri mest etti..
Lobjanidze‘nin her fırsatta oyunun yönünü değiştirmesi, Adama Traore‘ye attığı harika pas, Samuel‘in kanadından geçit vermemesi gecenin güzelliklerindendi.
Riberio ve Traore attığı gollerle klasını gösterirken, Lobjanidze‘nin hızı, isteği ve sürekli gol kovalayan bitmez tükenmez enerjisiyle Hatayspor’un bu sezon yeni yıldızı olacağını gösterdi.
Ama kaybettiği topların peşine gitmemesini de eleştiriyorum.
Bu arada Mame Diouf’a ayrı bir parantez açmak gerekir.
Gol atsın atmasın, sürekli oyunun içerisinde…
Zorluyor, yırtıyor, bir ön libero kadar takım savunmasına katkı yapıyor.
Bu kadar presli oynayan forvet oyuncusu bulabilmek hakikaten kolay değil.
İstatistiklerde topla oynama oranı yüksekliği belki rakipteydi ama ama pozisyon üstünlüğü Hatayspor’daydı..
Bir kere daha anladık ve gördük ki Hatayspor’un kulüp ve kadro geleneği, bu dönem de devam edecek.
Kadro değişimleri Hatayspor’u hiç de olumsuz istikamette etkilemiyor!
Tek endişem, korkum; rehavet ve şımarıklık!
Çünkü yapı itibariyle çok çabuk havaya giriyoruz!
Önümüzde daha çok uzuuuuuuuun bir maroton var!
