Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere…
yüreğin çarpıyorsa hâlâ
gözlerinin pınarları akıyorsa
sevinçte, hüzünde ya da
akıyorsa kanın tüm hızıyla
yaşam da senin için akmakta
senin için ey güzel insan…
Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki konuk şair; Ankara’da yaşayan şair Hikmet Dönmez’in “Boğaziçi” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…
BOĞAZİÇİ
Bir elma ağacının dibinde gömülü kaldı
Acemi ressam titizliğinde
Sümerbank işi patiskaya resmedilmiş
Mahir bakışların
Kaç on yıl geçmiş olsa da üzerinden
Her aklıma düştüğünde
Sızlatır yüreğimi derinden
Ne çok aradık karış karış
Kazma kürek devinerek
Oysa nasıl da güzel işlemiştik o akşam
Hem gülüp hem övünerek
Otuz Mart’ı karşılayacaktık
Yüreğimiz yangın yeri
Başımız dik sevinerek
Şimdi artık duygular gibi
Bütün anılar da eksilmiş eskimiş
Ağaçlar çocuklar salıncaklar
Toz ve kireç boyalı kondular
İnsanlar birer birer tükendi
Kaldı insancıklar
Dolduruyorum göğsüme serin kondu havasını
Tutmak için gözyaşlarımı
Sezmesin yad eller çaresiz telaşlarımı
Bitmez bitmeyecek biliyorum
Bu kavga halkın kavgası
Vurdukça bu yürek örse çekiçle
Tükenmez devrim sevdası
HİKMET DÖNMEZ
2 Ocak’21
